Bakarrizketan zabiltza zure barneko
kontuekin; elkarrizketan zure argazki-
kamerarekin. Bakarrizketan nabil nire
barruko olatu txiki eta handiekin;
elkarrizketan aparrak ur-ertzean uzten
duen aztarnekin.
Itsasoaren aurrean angelu ezberdinetatik
parez-pare jarri gara. Hiru perspektiba
desberdin, hiru espektatiba berdin. Hiru
izate bizitza kontenplatiboaren gidoietan
denbora batez nabigatzen.
Perspektiben arteko nahasteak, elkartze
eta urruntzeak.Bakoitzaren pertzepzioak
hartzen duen norabideaz hausnartzeak.
Espektatibak bizitzen dituen trantzeak.
Irudi eta hizkien arteko pasio
metaforikoen loratzeak.
Orekaren itsaso zabalean erortzen,
zutitzen eta igeri egiten ikasi omen
genuen.
Inspirazioak interpelatu zaitu, interpelatu
gaitu. Argazkiak eta hitzak. Instanteak
eta letren kontrasteak.Sormenak sortzen
dituen debateak. Irekitzen dituen ateak.
Eta bat-batean, lanbro artean, hor da
partiturako nota bereziaren emaitza…
Egunsenti perfektu bilakatzen diren
bihotz-taupaden esnatzea. Begiak ireki
eta:KLIK!
Klik horretan, bakarrizketa orekatuaren
partitura geratzen da ixilik. Zergatik ote?